Rozdział 10

Justin spał tutaj kolejną noc.

Obudziłam się już z godzinę temu a on dalej spał. Byłam mu strasznie wdzięczna za to wszystko co dla mnie zrobił ale.... tak musi być ale. Nie wiem co mam myśleć o wczorajszej sytuacji. Prawie uprawialiśmy seks. Chciałam tego, on tego chciał. Znam go dosłownie parę dni a czuję się jak by ta znajomość trwałą od bardzo dawna.

Wstałam z fotela i wyszłam z pokoju, zamyślona w swoich myślach odpaliłam papierosa. Wzięłam telefon do ręki sprawdzić czy ktoś do mnie napisał czy coś. Miałam 10 nowych wiadomości i 5 nieodebranych połączeń. 3 od taty a 2 od mamy. No to wujek musiał wczoraj do nich zadzwonić i na mnie nagadać. To dopiero będzie interesująca rozmowa.

Ale jakoś nie przejęłam się tym za bardzo. Zaczęłam patrzeć od kogo dostałam wiadomości. 3- były od operatora sieci a pozostałe 7 od.... Robina.

Przełknęłam głośno ślinę i weszłam w pierwszą wiadomość.

Głupia, bezmyślna dziwka. Tak idealnie do ciebie pasuje, nie sądzisz? To była najgorsza decyzja w twoim życiu jaką mogłaś podjąć. Jeżeli myślisz, że o tym od tak po prostu zapomnę mylisz się i to bardo! Nie zamierzam teraz tak po prostu Cię zostawić! Chcę się na Tobie zemścić i na tym jebanym frajerze.

A tak na marginesie, skarbie spójrz przez okno.

Zdziwiona wstałam z kanapy i podeszłam do okno. Rozejrzałam się dokoła i nic ciekawego tam nie było. Lecz po chwili dostrzegłam mój samochód.

Jebany dupek wybił mi szyby w samochodzie a na masce wyrył napis „DZIWKA”.

Zamarłam, pomrugałam jeszcze kilka razy ale nic. Dalej ten sam widok. Nie wiedziałam czy jestem bardziej wkurwiona czy wystraszona.

-A ty co tam tak wypatrujesz?-zapytał Justin podchodząc do mnie.

-Popatrz na mój samochód. -powiedziałam wręcz niesłyszalnie.

-Który to twój sam..... o kurwa!

-No właśnie.-powiedziałam odchodząc od okna. -Dostałam od niego jeszcze sms.

-Pokaż. -odpowiedział stanowczo podchodząc do mnie.

Podałam mu telefon a ten usiadł i zaczął czytać.

-Kurwa mać. On uważa się za jakiegoś pieprzonego Adonisa czy innego chuja? Nie jest nie wiadomo kim. Kurwa, on jest

-Popierdolony? Nienormalny? Chory psychicznie?

-Tak.

-Musisz zgłosić to na policję.

-Nie będzie jeszcze gorzej.

-Chcesz patrzeć jak ten chuj będzie Cię zastraszać niszczyć twoje rzeczy i Bóg wie co. A jak strzeli mu do głowy aby Ciebie pobić dlatego, że z nim nie jesteś? Co wtedy zrobisz? Nie obronisz się przed nim. A chyba nie chcesz być więźniem własnego domu?

-Ale jak zgłoszę to na policję to i tak nim mu nie zrobią. Nawet jak cokolwiek mu udowodnią to on wykupi najlepszego adwokata w mieście. A potem jak już będzie po wszystkim będzie jeszcze gorzej.

-Nie wiem co Ci doradzić. -powiedział Justin opadając na kanapę.

Zrobiłam to samo co on. Zamknęłam oczy i próbowałam oczyścić umysł ze wszystkiego.

Mijały minuty a ja dalej nie miałam żadnego pomysłu, aż zadzwonił mój telefon. Otworzyłam oczy a na wyświetlaczu widniał napis „tata”

-To teraz dostanę opierdol.

-Nie odbieraj.

-Już 5 razy próbowali się do mnie dodzwonić. Nie chcę mieś jeszcze większego przypału.

-To lepiej odbierz.

Wsłuchałam się jeszcze przez parę sekund w mój dzwonek aż w końcu nacisnęłam zieloną słuchawkę.

-Tak?

-No w końcu raczyłaś odebrać telefon. -wykrzyczał.

-Spałam, nie słyszałam.

-Ty to masz zawsze gotowy wymówki. Może chciała byś mi o czymś powiedzieć?

-Nie, nic ciekawego się u mnie nie dzieje. Można powiedzieć, że popadam w rutynę.

-Hm... Masz na myśli spanie do południa, jedzenie,palenie,jedzenie,telewizja,imprezy seks?

-Po co będę Ci się tłumaczyć jak i tak nie będziesz mnie słuchać?

-Z miłą chęcią Cię posłucham ale wiem, że to będą kolejne kłamstwa!

-Oczywiście bo wujek to Ci powiedział całą prawdę.

-A czemu miał by kłamać! Dziewczyno masz 19 lat a marnujesz sobie życie! Chcesz być postrzegana jako dziwka?

-Nie jestem dziwką. -wysycałam przez zaciśnięte zęby.

-Nie? To czemu pieprzysz się z każdym chłopakiem?

-Wiesz co? Jak masz mnie wyzywać od dziwek to mi się tego po prostu nie chce słuchać. Ty wiesz wszystko najlepiej.

-Jeszcze nie skończyłem.

-Ale ja skończyłam.-rozłączyłam się.

-Wow, a ja myślałem że to mój ojciec jest dupkiem.

-Niestety mój bije wszystkich na głowę.-powiedziałam rzucając telefonem na stół.

Justin objął mnie ramieniem a ja się do niego przytuliłam.

-Jak ty to robisz?

-Co?-zapytał zdziwiony podnosząc jedną brew do góry.

-Uspokajasz mnie, czuję się przy tobie bezpieczna? Dobrze mi przy tobie. A to dziwne. Nigdy wcześniej tak się nie czułam.

-Może dlatego, że zadajesz się z nie właściwymi osobami?

-Gadasz jak mój ojciec.

-Ej,ej,ej. Ja ciebie nie wyzywam.

-Nie o to mi chodziło. Nie ważne. Cieszę się, że cię spotkałam.

-Ja również.

*15 minut ciszy*

-Ej może dla rozluźnienia atmosfery pójdziemy na pizze?

-Spoko.

Wstaliśmy z kanapy i wyszliśmy z domu.

Przeszliśmy koło mojego zniszczonego samochodu. Zobaczyłam wtedy, ze opony są spuszczone.

Powinnam zadzwonić po mechanika.

Wsiedliśmy do samochodu Justina, w czasie drogi do pizzerii zadzwoniłam po mechanika aby zabrali mój samochód do warsztatu. Po chwili byliśmy już pod pizzerią.

-Wyluzuj się. Spróbuj na chwilę o ty zapomnieć.

-Jasne.

Weszliśmy z Justinem do pizzerii i zajęliśmy stolik.

-Jaką bierzemy pizze?

-Zwykła margarite.

-Dobra.

Justin zawołał kelnerkę i zauważyłam zamówienie. W tym samym czasie do pizzerii wszedł Conor i Alicja.

-Kurwa.-wyszeptałam pod nosem.

Justin spojrzał się na mnie ze zdziwioną miną a kelnerka właśnie odeszła.

-Moi znajomi..... moi i Robina.-powiedziałam pokazując głowa na Conora i Alicję.

Justin spojrzał na nich i pokiwał głową.

-Nie żeby coś ale idą tutaj.

-Co? -spojrzałam w ich kierunki i się skrzywiłam.

-No,no,no. Kogo my tutaj widzimy. Czy to nie była dziewczyna Robina. -powiedziała z satysfakcja Ala.

-Spierdalaj stąd.-syknęłam.

-Nie chcesz przedstawić nam swojego nowego chłopaka? -zapytał z kpina Conor.

-A wy nie chcecie stąd wyjść?

-Ja tam bym wolała się do was gołąbeczki przysiąść. Szczerze mówiąc nigdy bym się po tobie nie spodziewała tego, że możesz zostawić kogoś takiego jak Robin dla tego czegoś. -powiedziałam Alicja pokazując ręką na Justina.

-Ciekawe w czym jest lepszy od Robina? Hmm.... za pewne w łóżku.-kontynuowała swoją bezsensowną gatkę?

-Po co mnie prowokujesz? Doskonale wiesz, że nie należę do tych dziewczyn które na to zaczną krzyczeć bez sensu na całą restaurację a uczę się na ciebie. A to by zaszkodziło tylko twojej wytapetowanej buźce.

-Dużo gadasz mało robisz. Chyba, że chodzi o seks to tak Robin często mówił jak to.....

Nie dokończyła już zdania.

Energetycznie się podniosłam i złapałam ją za włosy po czym uderzyłam ją głową w stolik, ta piskła. Chciałam ją jeszcze raz uderzyć ale poczułam jak ktoś oplata mnie od tyłu i odciąga od niej.

-Zostaw ja, nie warto.

-Co tutaj się dzieje? -krzyknął jakiś kelner podbiegając do nas.

Alicja leżała na podłodze a Conor wpatrywał się we mnie nie wiedząc co zrobić.

-Chodź idziemy stąd.-powiedział Justin ciągnąc mnie za rękę.

Posadził mnie na przednie siedzenie a sam po chwili usiadł za kierownicą.

-Przydało by się nauczyć panować nad nerwami, nie sądzisz?

-Suce od dawna się należało. Cały czas wpierdalała się w nie swoje sprawy.

-Tylko, że ty teraz będziesz miała przez takie gówno kłopoty.-skarcił mnie i odpalił samochód.

-Nie pierwszy i nie ostatni raz.

-Nie wystarczą Ci kłopoty z Robinem? Kierownik restauracji na pewno zadzwoni na policję.

-Nie sądzę. Alicja nie będzie chciała robić sobie ze mną kłopotów. To ona dużo gada a mało robi.

-Jak uważasz, ale mimo wszystko mogłaś to inaczej rozegrać.

-Jak? Zacząć się z nią bezsensownie kłócić o to, że nie ma racji.

-Olać to.-odpowiedział stanowczo skręcając w główną ulicę.

-To akurat nie jest w moim stylu.

-Ta lepiej mieć kłopoty....

-I kto to mówi? Przypomnieć Ci kto wczoraj trafił na komisariat policji za bójkę.

-Należały mu się.

-Jej też.-odpowiedziałam krótko.

-Jesteś niemożliwa.

Po ostatnich słowach Justina zorientowałam się, że jesteśmy już pod moim domem.

-Wchodzisz na górę czy idziesz pomieszkać do siebie?

-Mimo iż czuję się u ciebie jak u siebie to wybiorę swoje cztery ściany. Muszę doprowadzić się do jakiegoś stanu używalności.

-Jasne, spoko. To ja będę spadać.

-Jak coś będzie się działo to odezwij się.

-A jak nie to mam nie dzwonić?-zapytałam z miną szczeniaczka.

-Oczywiście, że masz dzwonić. Kiedy tylko chcesz. Tylko, mówię że jak coś poważnego się stanie to dzwoń od razu.

-Okej, dzięki. -powiedziałam przytulając się do niego.

-Zawsze możesz na mnie liczyć.

-Jeszcze raz dzięki pa. -wyszłam z samochodu Justina i poszłam do siebie. Wchodząc do budynku jak zwykle poczułam ten oszołamiający zapach, świeżość. Weszłam do windy i nacisnęłam swoje piętro. Nikogo nie było. Zawsze wkurwiała mnie ta muzyczka w windzie. Tratatamta tam. I tak w kółko kurwicy można dostać. Jest, w końcu moje piętro. Wyszłam z windy i poszłam pod moje drzwi. To co zobaczyłam przyprawiło mnie o dreszcze. Całe drzwi były zadrapane widniał na nich wielki napis „ZE MNĄ NIE ZADZIERA SIĘ DZIWKO, POŻAŁUJESZ TEGO” A pod drzwiami było rozlane jakieś śmierdzące coś.

__________________________

Widzieliście to co ja? 12 komentarzy pod ostatnim rozdziałem! Po prostu SNDJKWHN! Dzięki wielkie! Nawet sobie nie wyobrażacie jaka szczęśliwa jestem! 

DZIĘKUJĘ!

czytasz-komentuj